دختر ایران نام کانال یوتوب انگلیسی من است. آنجا از نادیده‌ها یا کم‌دیده‌های ایران و زبان فارسی می‌گویم به این امید که این نقطه‌ی تاریک جغرافیا در ذهن‌ها روشن‌تر شود.
در این ویدیو افسانه‌ی کاوه‌ی آهنگر و نبرد شجاعانه‌ی او به ضحاک را مرور می‌کنیم. باشد که ذهن‌هامان شفاف‌تر و گام‌هامان استوارتر شود. این ویدیو ادامه‌ی ویدیوی قبلی است که در آن قصه‌ی آشنای به قدرت رسیدن ضحاک و به تدریج هیولا شدنش را می‌شنویم. سرم را به شیشه‌ی اتوبوس…
تو شاهی و گر اژدها پیکری
بباید بدین داستان داوری
که گر هفت کشور به شاهی تراست
چرا رنج و سختی همه بهر ماست
این نوشته را نمی‌خوانم چون برایم سخت است. می‌نویسم که ثبت شود و بنا نیست برای شما حاوی لذت زیباشناسانه باشد. می‌خواهم درباره‌ی ضبط ویدیوی موزه‌ی آب بنویسم. در این ویدیو که به سفارش شرکت آب منطقه‌ای وابسته به سازمان یونسکو ساخته شده، من موزه‌ی آب را که از جاذبه‌های…
قصه‌ی تو نیکی می‌کن و در دجله انداز و باقی قضایا. نمی‌دانم شما به این موضوع باور دارید یا نه، یا اسمش را قضا و قدر می‌گذارید یا کارما یا هر چیز دیگر. من همچنان معتقدم که وقتی آدم خوبی هستم، خوبی‌های بیشتری سمتم می‌آید. البته شدیدا معتقدم که آن خوبی حتی‌المقدور نباید به ازخودگذشتگی برسد، چون می‌تواند از آدم ازخودگذشته موجود خطرناکی بسازد.
داشتیم هفت پیکر را می‌خواندیم و رسیدیم به روز پنجم، چهارشنبه و گنبد آبی. چهارشنبه که از شکوفه‌ی مهر/ گشت پیروزه‌گون سواد سپهر شاه را شد ز عالم افروزی/ جامه پیروزه‌گون ز پیروزی شد به پیروزه گنبد از سر ناز/ روز کوتاه بود و قصه دراز بهرام در گنبد آبی…
و اما دختر ایران بازمی‌گردد با اصطلاحات فارسی از زبان یک مرد ایرانی رو مخ.:)معرفی می‌کنم: آرش، شوهر نیکی! داستان این ویدیو خیلی وقت بود به این فکر می‌کردم که بیام ازاصطلاحات فارسی بگم. عجیب بودنشون به کنار، عجیب‌تر اینه که به عجیب بودنشون عادت کردیم. تو ذهنم این بود…
در مرور هفت پیکر نظامی رسیدیم به گنبد سبز(دوشنبه) و گنبد سرخ(سه‌شنبه). هر دو عاشقانه، اولی قصه‌ی صبر و پرهیزگاری و دومی خونخواهی و دلیری!
نه که جمعه‌ها اینجا رو می‌بندن و من قسم خوردم که به جز دوشنبه و پنجشنبه هیچ روز پست نذارم:) این شما و این نشانی سهراب سپهری: (با vpn)
قصه‌ی گنبد زرد را اینجا تماشا کنید، با شیلترفکن: گنبد زرد، دومین بخش از هفت قصه‌ی هفت همسرِ بهرام در هفت پیکر است. من که اگر میترا خانم نبود، اصلا با قصه آشنا نمی‌شدم. و راستش اگر یوتیوب نبود، حتی ادامه‌اش را هم نمی‌خواندم. ولی حالا که نشسته‌ام و هی…
فکر کن یعنی نظامی‌اینا هشتصد سال پیش تو ایران، شنبه رو با کیوان مرتبط می‌دونستن. بعد هنوز تو انگلیسی شنبه روز سترنه. عجبا!
همینجور قلب و بوس و ستاره بود که براش هوا می‌کردن. بعد داستان آثار ادبی مهم رو تعریف می‌کرد و خیلی راحت می‌گفت شما تنها وظیفه‌تون اینه که «گوش کنین». هی نقاشی نشونمون می‌داد و قصه تعریف می‌کرد با اون صداش. بسه دیگه زن. کم دلبری کن.
تمام حقوق، صرفا به «سارا درهمی» تعلق دارد.
آخرین دیدگاه‌ها