دسته: داشتم فکر می‌کردم

چهارده هزار کلمه از آذر تا به حال در ذهنم می‌چرخد. زندگی طوری روی دور تند افتاده که هر چه جلو را نگاه می‌کنم مجالی برای نفس تازه کردن نمی‌یابم. ولی خب بد هم نیست. از ملال بهتر است. فلذا این هفته هم وبلاگ را با این ویدیو به روز نگه می‌دارم. تا برسیم به…

این اولین باره که یه پست از وبلاگ رو به ویدیویی از یوتوب فارسیم اختصاص می‌دم. ولی فعلا حرف دیگه‌ای ندارم.:) امیدوارم ماه آینده سبک‌تر باشه و بتونم نوشته‌های تکه‌پاره‌ی این سه چهار ماه رو به هم بچسبونم و بذارمشون. این ویدیو رو سه هفته‌ی پیش ضبط کردم و امیدوارم حرف خوبی توش داشته باشه.…

از اتودهای ترم پیش داستان‌نویسیاقتباسی شدیدا رها از یک سکانس فیلم مهر مادری:)* با صدای جیغ زن بود که رضا به خودش آمد. تازه فهمید دارد چه کار می‌کند. جوری افتاد پایین که نفهمید کجایش درد گرفت. پنجره کلا بخار گرفته بود. اصلا چیزی معلوم نبود. اما کی باور می‌کرد؟ وقتی بالاخره خودش را بلند…

سنگین‌تر می‌شد. ته حلقم می‌سوخت. صدایم در نمی‌آمد. سرفه‌ها را قطره‌قطره از چشم‌هایم بیرون می‌ریختم. با هر دم و بازدم لرزانم، انواع اودکلن، عرق و سیگار را مزمزه می‌کردم. نمی‌فهمیدم دست‌ من است که می‌لرزد یا رویا. خوشحال بودم که صدای قار و قور شکمم در آن موقعیت تراژیک شنیده نمی‌شود.

مرده بودم. ولی بودم. همه را می‌دیدم. شوهرم که متفکرانه به گورکن می‌نگریست، بچه‌هایم که حوصله‌شان سر رفته بود. و مادرم که پشت سر آن‌ها در گوش کسی زمزمه می‌کرد. صدایش به وضوح در فضا پیچیده بود: «آشپزخونه رو شسته بود، لباس‌هاش رو درآورده بود، پهن کرده بود، همه چیز رو تمیز کرد و رفت…»…

هنوز زندگی‌ام را شروع نکرده‌ام. شاید باید با همین جمله شروع کنم؟ نه. از نوشتنش وحشت دارم. باور می‌کنید؟ دارم پیر می‌شوم!