دسته: شناخت ادبیات نمایشی
-
بازی تضادها، نقدی بر نمایشنامه «آرامسایشگاه» از بهمن فرسی
«آرامسایشگاه»، یک بازی در دو پرده، از موفقترین آثار بهمن فرسی به شمار میرود. در این نمایشنامه که غالبا در ژانر ابزورد طبقهبندی میشود، فرسی با استفاده از دوگانگی در ساختار روایی و شخصیتپردازی، موفق شده تا تصویری عمیق و واقعی از پوچیهای و پیچیدگیهای جهان معاصر ارائه دهد. نمایشنامه، منتقد تناقضهای جامعهی مدرن است…
-
تحلیل مراسم قطع دست در اسپوکن: وقتی از وحشت به خنده میافتیم.
مکدونا نویسندهی عجیبی است. نامش با کلیدواژههای «خشونت صریح»، «کمدی سیاه» و «غرابت» گره خورده است، قصههایش غریباند و هرگز از شوکه کردن مخاطب دست نمیکشد. با این حال خودش آدم شاد و سرخوشی است و علاقهای به ژست «هنرمند متفکر» ندارد. اما همین لبخند بیخیالانه که در اکثر عکسهایش بر لب دارد است که…
-
کدام قهرمان؟ قصهی دو آرش کمانگیر
شاید در اوایل قرن چهاردهم نیاز به قهرمانی جدید حس میشد که «آرش» از حواشی کتابهای تاریخی سر بر آورد و این چنین محبوب شد. اوستا و کتابهای مشابه مختصری از کمانگیری که مرزها را مشخص کرد، سخن گفتهاند. در شاهنامه هم دو سه باری نام آرش را میبینیم اما اشارهی مستقیمی به کمانگیر بودن…
-
در باب ساختن و نسوختن: تحلیلی بر شب هزار و یکم
وای بر من! از شدت گیجی، اشتباهی پیشنویس را پست کرده بودم. دوباره بخوانید! بیضایی پس از اجرای «مرگ یزدگرد» در سال ۵۸ هجده سال کاری روی صحنه نبرد. در آغاز دورهی اصلاحات بود که او با «کارنامهی بندار بیدرخش» به عرصهی تئاتر بازگشت. همان سالها که خانهی تئاتر ساخته شد، تماشاخانهی سنگلج دوباره کار…
-
گردشی در جهان سانت (غزلواره) های شکسپیر
این روزها چه میخوانم؟ سانت های شکسپیر. اولین بار که سراغ شکسپیر رفتم، تا چند روز حیران بودم. مطمئنید بهترین نمایشنامهنویس تاریخ همین است؟ تراژدیها کلمه به کلمه خونآلودتر میشدند و هیچ زیبایی درشان نمیدیدم. بعدا فهمیدم که اگر با ترجمهی پازارگادی شروع نمیکردم و قبل از خواندن آثار، کمی جهان شکسپیر را میشناختم، احتمالا…